''t kind '
oh, oh poppeke
geef mij jouw tederheid
die stralend porseleinen lach
wanneer het dieper doordringt
in mijn hart
oh, oh poppeke
schenk mij die lach
'de vrouw '
peinzend
verzonken in onderkoelde rust
schittert haar schoonheid
in een breekbaar
eigenzinnig
licht
'de man '
zo vol in z'n kracht gul met z'n lach
zijn woorden de tempel waar hij schuilt
in een breekbaar klassiek fysiek
schoonheid, de gedachten
die hij ruilt
hij
heeft jou lief met
hart
en
ziel
'de hand'
daar is weer die hand
wijst en wenkt naar mij
streelt mijn gezicht
met zijn liefde
zegt, 'ik mag hem lezen '
al lezend besef ik
hoe kostbaar zijn geschenk is
in mijn leven
mijn vaders hand is mij altijd
bij
gebleven
(c) JR, 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten