druk
rustig slenter ik gehaast door de stilte
van
het oorverdovend lawaai in het bos
van alles scheurt mij voorbij het is er niet druk
niet
met ons mensen die je hier continue voor de voeten lopen
het
groen er uit rukken
maar
met het dier dat hier z'n domicilie heeft
doch
wel
zijn leven hier niet verdoet
hier en daar
om
mij
heen
hoor
ik een of andere plof, ik weet het al
het
is
een
losgebroken, onontplofte plof kip waardoor
een
geschrokken haas er als een haas vandoor gaat
zo
vredig, zo stil is het hier dat je zelfs de streken van een kale vos
kunt
horen
het
vogeltje dat hij belaagt, heeft hem door
die
slaat vliegensvlug op de vlucht als hij hem stoort
dan
hoor ik een schot
het is waarschijnlijk een jager die om een damhert, dat een dam slaat
niet heen kan
dat is dan balen vanavond even geen wild op
tafel
toch
het bos leeft, aarde komt omhoog
het is de mol die alles molt als hij om zich heen
slaat
maar
eenmaal boven is dat niet iets, zeker als je toch al niets ziet
waar
hij
zich zorgen om maakt
in
de verte hoor ik een knappend geluid
het
zegt mij dat er ergens een uil een uiltje knapt
na
zijn
ontbijt
krachtig
zuig ik die met benzinedampen verpeste, heerlijke frisse boslucht
op
zo
vreselijk gezond hoest ik nog wat rond
ik
slenter verder en verder door dit prachtige, verwoeste bos
verderop
hoor ik de zang van een zwaan
die
van zijn zwanenzang geniet
maar
wijshouden
'Hollands Got Talent'
mist hem zeker niet waardoor het zwijn even niet oplet
en
met verbazing ziet dat hij hier één voor één
zijn
paarlen
verliest
het
is zo mooi in dit bos waar alles zo kaal en troosteloos
is
dat
genieten de enige optie wordt
thuis
gekomen
ben ik blij dat ik weer even in die rustige, drukke, mooie, verloederede
natuur
ben
geweest
(c) JR.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten