een glas in ouderdom
breekt zich in zijn scherven
vergeet het in herinnering verbleekte plezier
en...
het breekt en breekt
zonder vervanging voor
de herinnering die in hem leeft
het vergeet naam en plaats
van degeen die hem hief
over
zijn genot en dat van anderen heen
leefde tot aan de rand getopt
dat lange korte leven
het
kon gewoon niet op
waar, 'nee ' niet de maatstaf was
een tweede plaats geen keuze was
van enige rust geen sprake was
en
het oude glas zonder tegenwerping
gaf en gaf
in
een ongehoorde zucht
zag hij de laatste schittering
en
breekt het in zijn scherven
valt in een vergruizing door de vingers
ouderdom lacht
(c) JR. 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten